PRWC
Inaprubahan ng World Bank noong Mayo 26 ang pautang na $100 milyon (P5.6 bilyon sa palitang P56=$1) para sa Mindanao Inclusive Agriculture Development Project (MIADP). Tulad ng iba nitong proyekto, padudulasin ng MIADP ang pagpasok at kontrol ng dayuhan at lokal na mga kapitalista sa malalawak na lupang ninuno ng Mindanao. Target na sasaklawin nito ang 400,000 ektaryang produktibong lupa sa 26 na ancestral domain o lugar na saklaw ng lupang ninuno o ng mga grupong Lumad at Moro. Direktang apektado ng proyekto ang 120,000 magsasaka at mangingisdang minorya. Katuwang dito ng World Bank ang Department of Agriculture at AFP.
Sa ngalan ng “pagpapataas ng produktibidad sa agrikultura,” gagamitin ang pondong ipinautang ng WB para sa konstruksyon at rehabilitasyon ng mga daan, tulay at iba pang imprastruktura na magpapadali sa transportasyon ng mga produktong agrikultural mula sa kabundukan tungo sa mga syudad at daungan. Hindi ito naiiba sa ibang proyektong imprastruktura at kunwa’y pang-agrikultura ng World Bank sa Mindanao na pangunahing nagsisilbi sa komersyal na plantasyon ng kumpanyang multinasyunal.
Kasabay nito, bibigyang-daan ng MIADP ang pagpapalit-gamit sa mga lupang ninuno tungo sa mga sakahan ng mga high-value crop na madalas pang-eksport. Pagdadahilan nito, malaking bahagi pa ng mga lupa na saklaw ng mga Lumad at Moro ay “hindi ginagamit” o di kaya’y nakapailalim lamang sa “subsistence production” o agrikulturang pangkonsumo.
Layunin ng World Bank na ipasok ang mga lupang ito sa “supply value chain” ng pandaigdigang produksyong kapitalista. Hindi ito naiiba sa katuwang na programa ng institusyon na Philippine Rural Development Project na nagtutulak para sa ekspansyon ng mga komersyal na plantasyon. Noong 2015, tinayang umabot na sa 500,000 ektarya ng lupang agrikultural sa Mindanao ang pinakikinabangan ng mga plantasyong ito. Simula 2016, tinarget ng mga kumpanyang nagpapatakbo rito ang pagpapalawak sa dagdag na 503,000 pang ektarya (116,000 para sa goma, 7,903 para sa kape, 60,000 ektarya para sa kakaw at 300,000 ektarya para sa palm oil.)
Sa disenyo, ang MIADP ay bahagi ng pasistang programang kontra-insurhensya na may layuning supresyon at pasipikasyon o panunupil at pagpapatahimik. Ayon mismo sa Project Information Document na inilabas para rito noong 2020, isa ito sa mga “susing proyekto” na “magpapalakas sa mga komunidad” para mabawasan ang kanilang “bulnerabilidad” sa mga armadong grupo.
Tungo rito, gagamitin ng MIADP ang mga huwad na grupo at samahang na naitayo ng Armed Forces of the Philippines matapos ang lampas anim na taong matinding militarisasyon, pambobomba at pwersahang pagpapasurender sa libu-libong mga katutubo at magsasaka sa isla. Isang “modelo” nito ang pakanang “Peace 911” ni Sara Duterte sa Davao City kung saan tinambakan ng bata-batalyong sundalo at paramilitar ang Paquibato District para “linisin” ito sa “impluwensya” ng armadong kilusan.
Nagdulot ito ng kahindik-hindik na mga krimen laban sa sangkatauhan at mga paglabag sa karapatang-tao. Binigyan-daan nito ang kunwa’y “peace economy” na walang iba kundi ang pang-aagaw ng mga plantasyon ng falcata, rubber, cacao, gemilina, coffee, mahogany at narra sa mga lupa ng magsasaka at Lumad. Pinapasok din nito ang isang plantasyon sa oil palm. Saklaw ng lupang ninuno ng mga Ata-Manobo ang 67,000 ektarya ng naturang distrito.
